Log Periodieke antenne / antenne

Na het testen van solderen op aluminium-folie wil ik eens proberen een “log periodische antenne” “LPDA” te maken. Deze wil ik zo compact mogelijk hebben om makkelijk mee te kunnen nemen.

Een log-periodieke antenne , afgekort LPDA voor log-periodieke dipoolantenne , zoals LogPer genoemd, een breedband-antenne , bestaande uit een aantal dipool antennes is, verminderen de lengte en de afstand tot de stralingsrichting.

De eigenaardigheid van de LPDA ligt in de breedband met gelijktijdige directiviteit . LPDA combineren de voordelen van conventionele smalbandige Yagi antenneen breedband vlinder antennes . De haalbare antenneversterking is echter onder Yagi-antennes van dezelfde grootte. De logaritmische periodieke antenne werd in 1957 ontwikkeld door Raymond H. DuHamel en Dwight E. Isbell.

Na wat speur werk kom ik toch wel een aantal verschillende typetjes tegen.

Log periodic antenna types & variants
Er zijn verschillende vormen van log periodieke antenne. Het exacte type dat het meest van toepassing is voor een bepaalde toepassing, is afhankelijk van de vereisten.

De belangrijkste typen log periodieke antenne omvatten:

Log periodic dipole array, LPDA
Slot log periodic
Zig zag log periodic array
log-periodic toothed trapezoidal antenna, LPTTA
V log periodic

LPDA’s kunnen worden opgebouwd uit draden, massieve staven, maar ook in de vorm van sporen op een isolerend bord, die worden bekrachtigd door een lijn die alle elementen met elkaar verbindt. De toevoerleiding kan bestaan uit een striplijn , een striplijn of bestaan uit de steunbalken: Hier, in de lengterichting van de antenne op twee parallelle bundels (zogenaamde arm dipoolelementen s) met bepaalde tussenpozen onderling verbonden. LPDAs aldus bestaan uit een ruimtelijke reeks gestrekte dipolen die worden gekruist met een elektrisch geleidende verbinding tussen de langwerpige dipool dipolen wekken in fase.

Het essentiële criterium voor de dimensionering van de logaritmisch-periodieke antenne zijn twee geometrische parameters: [2]

De ruimtelijke afstand van de individuele dipolen, die een logaritmische functie vertegenwoordigt en is vernoemd naar dit ontwerp van de antenne. Deze afstand neemt af naar de bovenkant van de antenne.
De lengte van de individuele dipoolelementen. De lengte neemt ook af naar de punt toe, wat resulteert in een driehoekige vorm met breedbandantennes in bovenaanzicht van de contour van de antenne.
Het voedingspunt van de LPDA bevindt zich aan de bovenkant van de antenne op het kleinste element. De hoogfrequente golf die terugkeert op de opwindende lijn vindt de juiste resonerende dipolen en wordt daar voornamelijk uitgestraald. Vanwege de korte elementen aan de voorkant wordt de golf slechts onbeduidend beïnvloed. LPDA’s hebben een uniforme antenneversterking over een breed frequentiebereik en ook een goede impedantieaanpassing. Zelfs zonder parasitaire elementen die dienen als reflectoren of regisseurs, bereiken LPDA’s een hoge forward-to-reverse (VRV) -verhouding . Voor een deel worden extra reflectoren gebruikt om de VRV bij lage frequenties te verbeteren. Senior Directors verbeteren de antenneversterking bij hoge frequenties.

Door de toonhoogte en lengte van de toonhoogte te variëren, is het mogelijk om zowel hogere versterkingsbreedband LPDA als lagere versterkingsbreedband-LPDA te produceren. De versterking van de antenne is ook afhankelijk van het aantal dipoolelementen. Het is ongeveer 6 dB tot 10 dB.
Trapezoidal Tooth Log-periodic Antenna

voorbeeld is van toepassing op trapezoïdale tandlog periodieke antenne. Op elke arm heeft de antenne 22 tanden, afwisselend van de ene naar de andere kant van de toevoerlijn met constante breedte. Frequentiebereik: 300 MHz – 800 MHz. Oplossing wordt verkregen door Method of Moments (MoM) in EM Analysis Type.

De geometrische verhouding en de tandbreedteverhouding worden geselecteerd als = 0,95 en = 0,98, waar is de afstand tussen de bronlocatie en de n-de tand, terwijl de breedte van de n-de tand is. De hoek is 15 . Zodat de armen zich vanuit de bronlocatie uitbreiden met een hoek van 30 en de tanden worden bevestigd aan de middenstroken met constante breedten. Voor dit vlak ontwerp, is de hoek tussen de twee armen 45 .